Thailand

We hadden nog tien dagen te doden in het zuiden van Thailand, dus besloten we na Ko Tao wat te gaan eilandhoppen. Onze eerste stop was Ko Phagnan, waar den Thomas zat en beroemd en berucht om zijn Full Moonparties. De legende zegt dat een hoop vrienden ooit eens een legendarisch feestje hebben gegeven tijdens volle maan op het strand van Ko Phagnan, en zo de Full Moon parties zijn ontstaan. Ondertussen zijn er ook Halfmoon, Blackmoon en wel elke dag een andere reden om een feesje te geven. Honderden, zelfs duizenden feesters van over heel de wereld komen samen op een unieke locatie, op het strand, aan een waterval of middenin de jungle, om tot in de vroege uurtjes te feesten, gehuld in fluokleren en onder de fluoverf. Wij zijn naar Edens Garden geweest, dat het best bewaarde geheim van de Thaise partyscene zou zijn. Minder bekend dan de moonparties maar op een idyllische locatie. Je kan er alleen per boot geraken en de trip er naartoe was al op zn minst legendarisch te noemen. Op een klein en gammel motorbootje de woeste zee en golven trotseren. T was weer memorabel en de nacht moest nog beginnen...
De volgende dag zijn we met een lichte kater het eiland gaan verkennen. Jef zn motorbikeskills werden deze keer zwaar op de proef gesteld. Ten eerste links rijden, maar vooral het heuvelachtig landschap en de scherpe bochten waren een hele uitdaging. De meeste toeristen komen hier een paar dagen feesten en vertrekken weer, maar het eiland heeft zo veel meer te bieden. Als ge een beetje zoekt komt ge terecht op verlaten bountystranden met hagelwit zand en een azuurblauwe zee. Dus wij gingen een toertje doen! Een prachtige kleine baai gevonden én een spontane ontdekkingstocht door de jungle waar we een uitzicht vonden over heel het eiland en de Golf van Thailand maakte er ne topdag van.

Onze volgende stop is de westkust waar we eerst naar Krabi gaan, een klein stadje dat als uitgangspunt dient om naar de omliggende eilanden te reizen. Na een hele dag reizen kwamen we s avonds aan en vonden ons na lang zoeken toch ne hostel. Tegen een uur of 12 gingen we naar onze kamer en bleek ons cijferslot niet meer open te gaan (en neeee, we wisten de code nog heel goed). Ja daar stonden we dan, al ons gerief in de kamer en heel Krabi was volzet door het Chinees Nieuwjaar. Al goed had da vriendelijk madammeke van de hostel toch nog een andere kamer voor ons. Ze kwam wel niet meer bij vant lachen en dacht dat wij gewoon achterlijk waren en de code niet meer wisten, net zoals de mannen die het slot de volgende dag kwamen open breken. En krijgt het dan maar is uitgelegd tegen mensen die amper een woord engels kunnen. Onze dag in Krabi werd gevuld met...niet veel eigenlijk. We hebben daar wat ronsgeslenterd maar door de hitte waren we dat al snel beu. We zijn dan maar een fancy hotel gaan zoeken waar we konden gaan poolcrashen. We zijn daar heel nonchalant binnen gewandeld of we daar thuishoorden (kei geloofwaardig ook, Jef met zm marcelleke van een bar in Cambodia met "Lets get fucked up" op) en voila, we konden een hele dag verniet aant zwembad liggen!

De volgende dag was het tijd voor Ko Phi Phi. We zijn de eerste dag naar een supermooi strandje gewandeld, weg van de massa toeristen en hebben daar ne hele dag gechilled. Tijdens onze zoektocht naar eten vonden we ne all you can eat BBQ waar de prijs afhankelijk was van vrouw/ladyboy/man zijn :D S avonds zijn we nog naar ne zotte vuurshow gaan kijken opt strand. Ko PhI Phi is een zot schoon eiland met de blauwste zee en de witste stranden, maar door zn succes ook superdruk geworden. Kamers zijn hier dubbele prijs en alles is hier gericht op toeristen. De straten zijn gevuld met honderden bars en restaurants, waar de buckets aan de lopende band worden verkocht. Er is zelfs een bar met ne Thaise boxring waar ge u aan een gevechtje kunt wagen en een gratis bucket kunt winnen :D Khoa San Road maar dan op een eiland. Maar hier geldt weer, wie de moeite neemt om wat verder te zoeken komt op de meest idyllische plekjes!
De volgende dag zijn we zelf de ubertoerist gaan uithangen onder het motto "we zijn hier maar ene keer" en zijn met een bootje naar Maya Bay gegaan, een must-see. Een prachtige 'verborgen' baai omgeven door karstrotsformaties, waar The Beach verfilmd is en de Leo ne haai eigenhandig heeft gedood. Ooit moet dit een prachtige plaats geweest zijn , die nog steeds even prachtig is, maar verborgen is ze al lang niet meer. Op een strand van 100m was mss 400 man, u kan al raden welke nationaliteit weeral overheersten :p Niet echt een hoogtepunt dus. ("We zijn hier maar ene keer" komt zowat om de paar dagen ter sprake, ofwel als excuus om all the way te toeristen, ofwel om onverantwoord veel geld uit te geven (advanced duikcursus hadden we niet direct in ons budget gerekend ma kom, "we zijn hier maar ene keer!")) We zijn dan maar naar ons zelfontdekt privestrandje teruggekeerd waar Jef zn voetbalskills nog eens van onder het stof kon halen om te sjotten tegen de locals. S avonds hadden we niet direct plannen en liepen maar wat rond tot we een bookstore/travelagency zagen en daar eens binnensprongen (die winkels zijn altijd alles tegelijk: boeken, bustickets, touroperators...) Mijn boek was net uit dus ik had een nieuwe nodig. Ik liep daar wat tussen de boeken te neuzen en voor ik het door had had da madammeke Jef aant werk gezet. Haar zelfgemaakte reclameborden konden een opfrissing gebruiken en Jef moest die opnieuw inkleuren. Ze had heel de dag gewerkt en was moe, dus zei ze tegen ons dat ze een dutje ging doen en vroeg of wij op haar winkel konden letten. Haha. Ale dan. Dus wij haar borden schoon inkleuren en toen er toeristen een boot/busticket wilden boeken hebben wij die efkes verder geholpen. We hebben daar toch ne hele avond gezeten (elke keer als een bord klaar was kwam ze met een nieuw "one more, one more!") hen hebben in ruil twee boeken meegekregen! Onze eerste betaalde job op reis woehoew! ( die boeken zijn wel degelijk iets waard, wij kei blij, das hier een ruilhandeltje waar de waarde afhangt van kopie/origineel, engelstalig/anderstalig, populair of niet.. in ieder geval, wij hebben ne goeie deal gedaan en da madammeke blij, wij blij, onze karma zit weeral goe!)

De volgende dag gingen we naar Ko Lanta (dat eilandhoppen gaat ons goe af!). We konden ne goeie bootdeal doen met ne ferme korting bij onze nieuwe vriendin, dat was ook weeral goed meegenomen. Daar aangekomen werden we weer overspoeld door de Thaise mensen die hun guesthouse of resort aanbieden, de een al wat meer buiten ons budget dan de ander. Uiteindelijk vonden we Man, ne superleuke kerel die daadwerkelijk goedkope bungalows had binnen ons budget, aan de minder toeristische kant van het eiland. Dus wij gingen eens een kijkske nemem. Hij bracht ons naar een oase van rust, met welgeteld drie chille bungalows mét hangmat (zeer belangrijk) die hij eigenhandig had neergezet. Hij is nog maar een aantal maanden open en zoekt dus backpackers die hem dan kunnen aanbevelen. Prachtige plaats middenin het groen en tussen zijn eigen groenten en fruittuintje. Wij zagen dat hier al volledig zitten. We hebben ons daar meteen ne motorbike gepakt en zijn op tour vertrokken. Onderweg stopten we langs de mooiste plaatskes die recht uit de zomerbrochure van neckerman leken te komen. Jep Ko Lanta was meteen al ne favoriet en we zaten daar goed op het platteland bij Man. S avonds in ons hangmat nog een pintje gedronken met de buren metn het geluid van de geckos op de achtergrond en om zes uur gewekt worden door een opkomend zonneke en kakelende hanen. Een douchke uit een regenton, middenin de natuur. Het betere leven hier! (buiten die hanen dan, dat mocht ook een uur later.) De dag erna zijn we terug op onze motorbike gesprongen en de andere kant van het eiland gaan verkennen, waar de stranden zijn. We vonden weer een superrelaxed strandje en hebben daar de hele dag vertoefd. Met zonsondergang, die hier supermooi is trouwens, ben ik nog een gratis yogaleske opt strand gaan meepikken. Jef die heeft toch maar gepast ("das nu écht niks voor mij") en heeft van een afstandje toegekeken en af en toe is ne bedenkelijke blik gegeven. Onze laatste dag op Ko Lanta zijn we naar het Lanta Animal Welfare center geweest. Het viel ons al op dat hier in vergelijking met andere plaatsen in Azie bitterweinig straathonden en katten te bespeuren waren. Die mensen hebben daar een asiel op poten gezet en de vrijwilligers doen daar een geweldige job. We kregen een rondleiding en zagen dat de beestjes worden opgevangen, verzorgd, gevoed en gesteriliseerd. Toeristen kunnen geld doneren of int bijhorende restaurant iets eten waar de opbrengst naar het asiel gaat. Mensen die nog een huisdier willen meenemen kunnen zelfs eentje adopteren! Daarna zijn we verder naar ons nieuwe favoriete strandje gereden en gebleven om weer ne prachtige zonsondergang mee te pikken. Ko Lanta zit er op, en ook aan Thailand komt binnen twee dagen een einde. Thailand is het meest toeristische land waar we al geweest zijn, maar das te begrijpen ook dat iedereen er zo zot van is, t is toch echt een beetje paradijs op aarde waar we weeral dik van genoten hebben. Van de tsunami die hier tien jaar geleden toesloeg is nog maar weinig te merken en toerisme bloeit hier zoals nooit te voren. De bevolking, zoals Man onze host erover vertelde, is de ramp natuurlijk nog lang niet vergeten. We kunnen maar moeilijk vatten wat een impact dat moet geweest zijn. Maar tis weeral tijd voor iets nieuws, het prachtige Indonesie (en terug duiken joepie!) en tevens ons laatste land in Azie!