Thailand - in the land of pad thai and bountybeaches

Vanuit Sapa keerden we terug naar Hanoi met de nachtbus, waar we een hele nacht werden wakker gehouden door gekrijs en geblèt van een vietnamees kind (en krokodillentranen ze, twas ne aansteller!). Snurkende dikke chinezen hebben we gaandeweg leren aanvaarden, blètende joeng dat zorgt toch nog altijd voor grote frustraties. Beste anticonceptiemiddel dus.
In Hanoi was het al even slecht weer als in Sapa en zijn we gewoon hele dag binnen gebleven en stuk of vier films gezien. De dag erna, ineens onze laatste dag in Vietnam, hebben we nog efkes een van de raarste dingen ooit gedaan. We zijn naar het mausoleum geweest en Ho Chi Mihn himself gaan bezoeken die daar al zo'n 45 jaar dood ligt te wezen. Efkes schetsen hoe dat in zn werk ging: denk begrafenissfeer (ahja we gingen naar ne dode kijken!), iedereen muisstil (maar toch buiten weer duizend chinoezen selfies aant nemen natuurlijk), dan stillekes naar binnengaan waar Jef twee keer naar zijn voeten kreeg (Handen uit u zakken! Handen niet achter u, maar naast u!), en dan letterlijk in 20sec rond den Ho Chi wandelen en terug naar buiten. Eén foute move en een van de bewakers met hun shotguns had u wel vast. Wij kwamen buiten en dachten echt van "what the fuck did we just see?". In die 20sec kon dat ook evengoed een wassenbeeld van Madame Tussaud zijn. Maar ale, onze voormiddag was toch gevuld en dat hebben we dan ook weeral gehad.

En dan was het terug tijd voor Bangkok! Een wereldstad waar alles mogelijk is, op elk uur van de dag. Een stad met monsterfiles, duizenden tuktuks en taxis, de beste streetfood (Pad thai, duh), honderden Wats gehuld in goud en wolkenkrabbers van ontelbare verdiepingen hoog. Een interessante stad met een mix tussen oud en nieuw, die ons wel aantal dagen kan bezighouden. Deze keer dus niet one night in Bangkok maar een waardig bezoek, want wij zijn terug in Thailand hoera! En terug warm weer, dubbel hoera! ( waar we natuurlijk weer meteen over gaan zagen dat het veeeel te heet is daar, tis ook nooit goed).
S middags aangekomen en ons meteen op een terras op de Khao San Rd gezet om ons gameplan voor de komende dagen eens te bekijken. Van dat terras zijn we niet meer afgekomen. Maar dat was niet geheel onze schuld! Er zaten toevallig vier gasten uit Belgie naast ons, straffer nog, zelfs uit Kessel en Lier! Dichter gaat het niet meer worden. Helaas vertrokken die snachts al terug naar de Kessels hei en wij zagen daar dan ook de unieke kans om onze hoop souvenirs mee te geven en onze rugzak weer wat leger te maken voor nieuwe spullen joepie! Waarvoor dank mannen want Bangkok is een serieus shopparadijs mihihi :D
De volgende dag was het tijd voor een dagske vol sightseeing stuff! Als eerste stond er de Grand Palace op de planning, op wandelafstand van onze hostel. Onderweg kregen we drie keer te horen dat dit toevallig deze dag gesloten is, maaaar deze blabla tempel is wel open en zij kunnen ons erheen brengen! Our lucky day seg! Gelukkig kennen we na vier maanden de trukken van de foor al. Vooral de gemiddelde thaise tuktukdriver is meester in scams dus wij wisten wel beter. En jawel, Grand Palace en int groot: open every day. Liar liar pants on fire, die komen in hun volgend leven terug als een rat!
De Grand Palace en de Wat Phra Kaew dan: mooi mooi, goud, veeeel goud. Blinken. En gróóót, maar echt groot! En zweten, liters zweet want wij waren weer zo snugger om opt heetst van de dag ons in lange kleren te steken :D Niet veraf een volgende Wat (jawel, tis duidelijk weer tempel en buddha-tijd), met de grootste liggende Buddha! Groooot weeral!
Dan waren we de tempels even beu en gingen we wat rondslenteren in Chinatown. We hadden ons al verlekkerd op dumplings (heimwee naar China, t is toch echt den haat-liefde verhouding) maar hebben die helaas nooit gevonden. Dan maar een dubieus noodlegerecht binnen gestoken (kip, varken, tofu? Tkon eender wat zijn). Weetje van de dag trouwens, de Chinatowns in eender welke stad, ook die van Antwerpen, zijn niks zoals China. Maar dat geheel terzijde. Na daar wat verloren te lopen vonden we de ferry terug naar onze hostel, eens iets anders dan ne tuktuk!
De volgende dag gingen we naar Ayuthaya, voormalig hoofdstad en weeeer tientallen Wats. Nee hoor, natuurlijk worden wij dat niet beu :p We huurden daar fietskes om ons te verplaatsen, waar we weer aan het linksrijden gewoon moesten worden. Totaal tegenin onze natuur. Met de nodige bijna-accidenten tot gevolg. Een aantal Wats bezocht, de ene al wat indrukwekkender dan de andere, maar al bij al flauwe afkooksels van Angkor Wat. Echte critici zijn we geworden! S avonds ene gaan drinken en zaten we naast een crew van discovery channel! Man ge komt wat tegen in Bangkok. Wat een stad.
Onze laatste dag Bangkok hebben we met ne knaller afgesloten. Getipt door Vero en een urban legend onder backpackers werd ons verteld over de Ghostbuilding. Een 49 verdiepingen tellende wolkenkrabber, waaraan ze zijn beginnen bouwen tijdens Thailands bloeiende jaren en die de machtige skyline van Bangkok zou moeten aanvullen. Door de financiele crisis van 97 in Azie is deze nooit afgemaakt en nu een verlaten "ghostbuilding" geworden, waar enkel de funderingen gezet zijn. Wat ooit Bangkoks mooiste en meest luxueuze parel moest worden, is nu een bouwval dat al meer dan 17jaar staat te verkommeren. Wij wilden daar wel eens een kijkske gaan nemen! Nu, het tricky gedeelte is dat dit eigenlijk illegaal is. Een beetje avontuur dus! En ahja, een beetje luguber ook, paar weken na Vero daar was hebben ze daar een Zweedse toerist dood gevonden, (zichzelf?)opgehangen. T gebouw werd toen afgesloten en het was dus nog niet helemaal zeker of we wel konden binnen geraken.
Door een local om te kopen konden we toch binnen (wij voelden ons al heel maffia). En zo konden we onze weg naar boven maken. 49 verdiepingen. Het gebouw was totaal verlaten, op een paar matrassen en slaapzakken na. Mensen waren er echter niet te bespeuren. Wij dus met zn tweetjes met ons pillamp de trappen op. Twas net of ze het werk gisteren nog maar hadden stil gelegd, daar er nog gereedschap en spullen lagen. De eerste verdiepingen waren zelfs al gedeeltelijk afgewerkt, met aangelegde vloer en hier en daar een wc of een bad. Voor de rest was het daar leeg en muisstil, met Bangkoks helse verkeer van ver onder ons te horen. Hoe hoger we kwamen, hoe meer het gebouw er als een post-apocalyptische ruine uit zag. Een beetje eng ook, zo helemaal alleen in een gigantisch verlaten gebouw. Toen we in een van de kamers een strop zagen hangen was het toch efkes paniek en een spurtje naar boven. En dan bereikten we na een half uur de laatste verdieping, totaal uitgeput en met tien liter vocht minder in ons lijf. Een dakterras, of dat had het ooit moeten zijn, met een waanzinnig uitzicht over Bangkok City. Waaaauw. We zagen de skybar tegenover ons (denk The Hangover), waar het misschien tien euro voor ne cola is. Mah dat hadden we maar schoon uitgespaard en een portie adrenaline en avontuur kregen we er gratis bij! Een zot contrast, die hypermoderne skyline en tegelijk in zo'n vervallen gebouw vol grafitti staan, hoewel het gebouw zelf zeker niet moet onderdoen. Twas elke trap, en dat ei dat we stiekem wel in ons broek hadden zitten, waard geweest.
Geesten? Nee. Maar creepy wast zeker wel. En dan die hoogte, op sommige plaatsen zonder railing en met gaten in de grond waar ge zo honderd meter naar beneden kon vallen. Jef deed liever nog eens ne goed beveiligde bungjeesprong dan.
S avonds zijn we nog een shopke gaan doen en hebk er weer een hele nieuwe garderobe bij! Helemaal klaar voor de eilanden!
De volgende morgen vertrokken we richting busstation om naar Ko Chang te gaan. In de Bangkokse ochtendspits realiseerden we ons plots dat Ko Chang eigenlijk niet zo n logische route is en we beter ineens naart zuiden konden trekken. Hup, rechtsommekeer gemaakt. Goeie planners zullen we toch nooit worden.. We zijn dus ineens naar de zuidereilanden getrokken, eerst 8u op de bus en nog eens zes uur op de nachtferry. Smorgens vroeg kwamen we totaal uitgeput aan op Ko Tao, een van de eilanden bekend om zn kwaliteitsvolle maar ook de goedkoopste duikcursussen ter wereld, waar we onze PADI willen halen. Wij gingen die dag dus terug de schoolbanken op, voor vijf uur aan een stuk (zonder pauze!) theorieles duiken. Zot veel info (vooral over wat er allemaal mis kan gaan), maar wij zijn klaar voor dag twee! Een eerste dag praktijk int zwembad! De chinoezen hebben trouwens vijf dagen les ipv vier zoals de rest van de wereld. Die komen hier aan om te duiken maar kunnen meestal niet eens zwemmen dus krijgen een extra dagske zwemles. Een ras apart jawel.
Onze dag startte om 7u smorgens. We hebben dikke chance want doordat het hoogseizoen voorbij is zijn we alleen in ons "groepje", en krijgen dus priveles! Een hele dag hebben we int zwembad en in de zee gezeten om de duikskills onder de knie te krijgen. Omdat we maar met zn twee zijn ging alles wat sneller en konden we al een eerste kleine miniduik doen vanop de kust de zee in. Nog niet heel diep maar toch wel een serieuze upgrade na snorkelen. Een superervaring om effectief onder water te kunnen ademen en tussen het koraal en al die exotische vissen te zwemmen. Een geheel nieuwe wereld voor ons. Elke centimeter van de bodem waarover we zwommen was gevuld met prachtig koraal, met erin, errond en ertussen zo veel levende wezens, waar wij maar zo weinig van weten. De grot van Ursula konden we al herkennen! Daarna ons theoretisch examen afgelegd, en beide met glans geslaagd!
En dan was het tijd voor het echte werk. Onze eerste echte duik! De boot op, onze duikinstallatie gereed maken, wetsuit aan en we waren er klaar voor! Twee duiken tot 12m diep gedaan, waar we onze ogen nog veeeeeel meer de kost konden geven. Zooo veel te zien en nog zooo veel te leren. Al die vissen, schelpen, planten en koraaL. Waaaauw. Terug boven waren we euforisch. Doeme toch, dat wij dit al die jaren hebben gemist en hier niet eerder aan begonnen waren..maar nooit te oud om te leren. Move over skireis, wij hebben een nieuwe hobby gevonden!
De volgende dag was het D-day. Twee duiken naar 18m, en dan zouden we onze PADI open water certificaat halen! Smorgens om 7u de boot op en hup het water in. Onze skills tonen en laten zien wat we geleerd hadden, en dan genieten, genieten, genieten. Voor onze vierde en laatste duik moesten we die helemaal zelf plannen, organiseren en navigeren. Onze instructrice zou deze keer ons volgen ipv wij haar. We gingen naar een koraalrif genaamd de Twin Peaks, waar we met ons kompas onze weg moesten zien te vinden. Achterliggende doelstelling (buiten de duik succesvol afronden natuurlijk) was "finding Nemo". En we hebben m gevonden! Net zoals honderden andere vissen. Tussen hele scholen zwemmen, das onbeschrijfbaar en gewoon magisch.
En toen zat het erop. Vanaf heden zijn wij gediplomeerd Open Water duikers! Maar wij hadden stiekem zin in meer...
We zijn ondertussen aan onze advanced cursus begonnen, waar we nu een namiddagske theorie hebben, maar de focus vooral ligt op de praktijk en meer ervaring op doen. We hebben twee verplichte duiken voor de boeg (deep water tot 30m! En navigation) en drie 'specialties' die we zelf mogen kiezen. De eerste dag deden we als eerste duik de Buoyancy duik, waar we nog meer oefening kregen in het controleren van ons drijfvermogen. Als tweede stond er de navigatieduik opt programma, waar we nog extra training kregen in euh ja, navigeren he. Twee vrij technische duiken (de fundives volgen morgen Yes!), maar waren toch weer superleuk en hebben weer veel bijgeleerd!
En dan onze laatste dag. Drie duiken op de planning met als eerste de Deepdive, tot 30m! Waar de grotere beesten zitten! Spijtig genoeg was het zicht minder goed vandaag maar toch een aantal kanjers gespot! Als tweede ene waar we hard naar uit zagen, de Wreckdive! Op de bodem, op zo'n 27m, ligt een Japans WWII scheepswrak van 49m lang waar we een kijkje zijn gaan nemen! Manman zooo cool! Onze allerlaatste duik was er ene waar we de onderwaterwereld eens goed gingen bestuderen. Koraal en vissen proberen te herkennen en te benoemen. Twas geen diepe duik maar superleuke afsluiter! Veel kunnen zien en ons favoriete visjes kunnen gaan zoeken!
Dju toch tzit er op. De afgelopen week was een serieus hoogtepunt van onze reis amai, dat een nek aan nekrace is met die andere topper, onze trekking in Nepal. Die nieuwe wereld heeft nog veel te veel geheimen voor ons en wij kunnen al niet wachten om nog meer te ontdekken. Vergeleken met Indonesie is Thailand naart schijnt maar zwak om te duiken, en enkel goed om uwe Padi te halen. Dus wij tellen al dik af naar de 27ste om naar Indonesie te gaan! Oorspronkelijk voor vulkanen,rijstvelden en schoon stranden, maar wij hebben een nieuwe missie! De stroming is er sterker, wat zorgt voor beter zicht én groter vissen! Nog 11 dagen! Maar eerst, Ko Pagnang!