Philippines
8 juni 2016 - Malapascua Island, Filipijnen
Na een lange dag reizen stranden we in Dumaguette. We zoeken ons een kamer en gaan langs de boulevard op zoek naar een goeie bar. We vonden er één met gintonics aan 1 euro of 50 pesos en een live-bandje waar het eerst nog afwachten was of het Aziatische djengelmuziek zou zijn... Het waren gelukkig Amerikaanse hitjes a la Hotel California, twerd weer een gezellige avond samen met Jo en Sofie.
De volgende dag reizen we verder en komen we aan op Apo Island, een klein eilandje met niet meer dan een honderdtal meter strand, slechts twee verblijfplaatsen en vier uur per dag elektriciteit, maar wel een waar duikparadijs. Door het laagseizoen is er gelukkig nog plaats voor ons. We verblijven bij Mario, heel basic maar gezellig en waar we wel een vriendje hebben gemaakt: een 1 maand oud katje dat we 'Ketchup' hebben genoemd.
We nemen snorkelgerief en gaan meteen de onderwaterwereld verkennen. We zien weeral een hoop schildpadden en zeeslangen en superveel en mooi koraal en vissen. We gaan erna nog naar een kleine baai waar een resort met een privestrand is, en waar niemand anders te bespeuren is. We claimen ineens dat strand dan maar. Een paradijs voor ons alleen, en Jo en Sofie weliswaar: de honeymooncrashers. Supermooi en waar we op ons gemak een boek lezen en nog wat verder snorkelen.
De volgende dag gaan we voor twee duiken waarvan de eerste redelijk memorabel was, in die zin dat er echt vanalles mis ging. Sofie haar nieuw masker dampte aan waardoor ze niets kon zien, ik werd aangevallen door een Triggerfish die ik niet had gezien, en die kunnen serieuze verwondingen aanbrengen, maar gelukkig had hij slechts m'n wetsuit te pakken en geraakte er niet doorheen. En Jef verloor plots zijn gewichten en steeg dus terug naar de oppervlakte. We waren naast een wall aan het duiken maar gelukkig was de bodem op een veertigtal meter en kon de weightbelt nog terug worden opgeraapt. Veel gebeurtenissen dus. De tweede duik ging vlot en was ook supergoed. En superveel gezien. Echt schitterend duiken hier, al een van de beste plaatsen waar we geweest zijn. Helder water met wel 25m zichtbaarheid en zo veel verschillende nieuwe soorten te zien.
De volgende dag stonden er opnieuw twee duiken opt programma. Sofie was helaas wat ziekskes en kon niet mee gaan. We gingen naar Coconut divesite. Waaaaauw. Echt schitterend, nog nooit gezien. Ge denkt op den duur dat ge het beste wel al hebt gehad na al die verschillende plaatsen waar we geweest zijn, niet dus. Coconut was echt fantastisch. Een heuse onderwaterspeeltuin. Er was zoooo veel te zien, we wisten niet waar kijken en een uur onder water was veel te kort. Een vijftiental triggerfish, waarvoor ik serieus op m'n hoede was deze keer. En een driftdive maakte het eens zo leuk doordat we gewoon met de stroming meekonden. De tweede duik was ook magnifiek met opnieuw een hele soort nieuwe dingen die we ervoor nog nooit hadden gezien. Wat een wereld is dat toch.
En dat was Apo Island voor ons: eten, drinken, chillen en duiken. Met een klein beetje spijt verlaten we dit paradijs en trekken naar Malapascua. Waar we jaja, opnieuw gaan duiken, met Treshersharks deze keer (moet ge googelen, echt supervette haaien!).
Malapasqua ligt helemaal ten noorden van Cebu en moeten dus eerst weer een hele dag Filipijns transport doorstaan...een hele opgave en waar we altijd een serieus humeur van krijgen...
We stranden, na 13 uur onderweg te zijn, s avonds laat in Maya, het dorpje vlak aan de ferry. We overnachten daar bij een supersympathieke kerel die ons onderdak en een goeie portie noodles verschaft, en s ochtends doen we de oversteek naar Malapasqua.
Paradijseiland zoals uit de boekjes, niet normaal. Witte zandstranden en helderblauw water. De Gili eilanden van Indonesië maar dan tien jaar geleden. Een aantal ressorts, diveshops en restaurantjes, maar niet té druk en toeristisch. Iedereen komt hier ook voornamelijk om te duiken. Gezellig en relaxed, ideaal. Omdat we toch wel op honeymoon zijn en de laatste dagen op Apo redelijk basic waren, zoeken we ons een resort met een sjieke kamer, mét airco hoera! We zetten ons op ne strandstoel op ons strandje, cocktail en boek erbij en zo brengen we de dag door. S avonds kruipen we supervroeg ons bed in want we moesten er een paar uur later al uit om de haaien te kunnen zien.
En dan was het dus tijd voor de haaien! Om vier uur snachts gaat onze wekker en rijden we in de pikdonkere naar de duikschool. We maken ons gereed, gaan de boot op en zien stillekes de zon opkomen achter de horizon. Tis de enige plek ter wereld waar er met Treshersharks gedoken kan worden, zo spannend! Ze komen daar smorgens vroeg in de 'cleaningstation', een gezonken eiland, voor een waske en gaan dan weer de wijde oceaan in. De enige moment om ze te kunnen zien is dus smorgens vroeg.
Wij het water in en naar 30m diepte en dan wachten aan de rand van de wall, die tot 200m zakt. Omdat zo diep is is het daar dus redelijk troebel en donker.. En wachten en wachten.. En dan plots uit de diepte en donkerte komt er een enorm beest tevoorschijn. Veel groter dan we hadden verwacht en met z'n enorme staart, superindrukwekkend. Wat een beesten. Na een drie kwartier zit onze duik er al op doordat we zo diep zitten en veel meer lucht gebruiken, mar schitterend om dit mee te kunnen maken.
We gaan terug de boot op en varen naar een andere duiksite, waar we voor onze tweede duik gaan. Veel nudibranches te zien maar vooral ook een stevige stroming en dus niet simpel. Om half tien zijn we terug en kunnen we de rest van de dag nog op ons gat gaan liggen en de nodige cocktails nuttigen...Haa vakantie.
Volgende dag varen we naar Gato Island waar we ook weer twee duiken doen. De tweede was een cave-duik, door een onderwatergrot dus, en dus weer spannend. In de tunnel was het pikdonker en liep zo'n dertig meter door, om dan aan de andere kant van het eiland uit te komen. Weer een hele ervaring. Savos is het weer happyhour en kaart-tijd en tevens onze laatste avond op Malapascua.
De volgende dag gaan we terug richting Cebu, om een nacht in Cebu City te verblijven en de volgende dag de vlieger te nemen richting Palawan, onze laatste stop!
We staan op tijd op en begeven ons naar de luchthaven voor onze vlucht. Weer een hele dag reizen, bah. We landen in de namiddag en nemen afscheid van Jo en Sofie die nog wat meer tijd hebben en in Puerto Princessa blijven. Wij moeten dan nog een vijftal uur richting El Nido, dat uiteindelijk weer wel een paar uur meer werden. Onderweg nog een checkpoint waar we gevraagd werden om zeker geen mango's mee te nemen richting El Nido, oké dan. We gaan dus naar het noorden van Palawan, waar het naart schijnt wondermooi moet zijn... Dat gaan we dan maar eens even verifiëren...
Na een lange reisdag komen we savonds aan. We kruipen moe ons bed in en wanneer we de volgende dag opstaan blijkt het kei slecht weer te zijn.. Balen. In de namiddag klaart het een beetje op en we zoeken ons een motorbike en gaan een toertje rijden. We rijden weer door een supermooie omgeving en gaan naar een strand wat verderop om daar te gaan chillen.
De volgende dag gingen we freediven, duiken zonder tank dus en met u laatste adem zo diep mogelijk gaan. Iets wat we al lang wilden doen en nu was het zo ver. Ter info: het wereldrecord freediven is een 120tal meter... Geschift gewoon.
Soit we kregen les van een Fransman die tot 75m kon, ook al redelijk zot. We deden relaxatie en ademhalingsoefeningen om onze lucht zo efficiënt mogelijk te gebruiken. Jef was s ochtends opgestaan met een slechte maag en moest uiteindelijk zichzelf aan de kant zetten omdat hij te ziek was geworden. Ik ging door met de cursus en dook tot een achttal meter. Supervermoeiende dag maar weeral een hoop bijgeleerd en weeral wat grenzen verlegd.
Jef was nog altijd slecht, gelukkig doken Jo en Sofie plots in El Nido op. Ik ben met hen gaan eten en vooral drinken, met een kleine kater de volgende dag tot gevolg.
We hadden een Tour geboekt doorheen de archipel van El Nido. Vele eilandjes met verborgen lagoons en rotsformaties, deed ons een beetje aan Halong Bay denken. Twas gelukkig stralend weer en we gingen naar supermooie plaatskes. Dat water weer onbeschrijflijk helder, supermooi. We konden een stuk kajakken doorheen een verborgen lagoon. Een mooie afsluiter want onze reis komt bijna ten einde. Vanavond gaan we terug richting Puerto Princessa en morgen vliegen we terug naar Belgie.
En het zit er weeral op. Azië, ge blijft ons verbazen. Hoe wonderschoon ge toch zijt en hoe schitterend reizen het hier is. We nemen afscheid van de
Filipijnen, weeral een land dat een stukje van ons hart gewonnen heeft, en vooral ons weer een hele nieuwe onderwaterwereld heeft leren kennen. Wat een topduikbestemming. Vaarwel prachtige Filipijnen.
En nu is het weer aftellen naar een volgend avontuur. Whats next? Azië gaan we na 9 landen af te vinken even laten voor wat het is, we zullen snel genoeg terugkeren, en gaan de volgende reis eens een ander continent aandoen, waarschijnlijk op ontdekking naar Afrika of Zuid Amerika! Ongetwijfeld to be continued...
De volgende dag reizen we verder en komen we aan op Apo Island, een klein eilandje met niet meer dan een honderdtal meter strand, slechts twee verblijfplaatsen en vier uur per dag elektriciteit, maar wel een waar duikparadijs. Door het laagseizoen is er gelukkig nog plaats voor ons. We verblijven bij Mario, heel basic maar gezellig en waar we wel een vriendje hebben gemaakt: een 1 maand oud katje dat we 'Ketchup' hebben genoemd.
We nemen snorkelgerief en gaan meteen de onderwaterwereld verkennen. We zien weeral een hoop schildpadden en zeeslangen en superveel en mooi koraal en vissen. We gaan erna nog naar een kleine baai waar een resort met een privestrand is, en waar niemand anders te bespeuren is. We claimen ineens dat strand dan maar. Een paradijs voor ons alleen, en Jo en Sofie weliswaar: de honeymooncrashers. Supermooi en waar we op ons gemak een boek lezen en nog wat verder snorkelen.
De volgende dag gaan we voor twee duiken waarvan de eerste redelijk memorabel was, in die zin dat er echt vanalles mis ging. Sofie haar nieuw masker dampte aan waardoor ze niets kon zien, ik werd aangevallen door een Triggerfish die ik niet had gezien, en die kunnen serieuze verwondingen aanbrengen, maar gelukkig had hij slechts m'n wetsuit te pakken en geraakte er niet doorheen. En Jef verloor plots zijn gewichten en steeg dus terug naar de oppervlakte. We waren naast een wall aan het duiken maar gelukkig was de bodem op een veertigtal meter en kon de weightbelt nog terug worden opgeraapt. Veel gebeurtenissen dus. De tweede duik ging vlot en was ook supergoed. En superveel gezien. Echt schitterend duiken hier, al een van de beste plaatsen waar we geweest zijn. Helder water met wel 25m zichtbaarheid en zo veel verschillende nieuwe soorten te zien.
De volgende dag stonden er opnieuw twee duiken opt programma. Sofie was helaas wat ziekskes en kon niet mee gaan. We gingen naar Coconut divesite. Waaaaauw. Echt schitterend, nog nooit gezien. Ge denkt op den duur dat ge het beste wel al hebt gehad na al die verschillende plaatsen waar we geweest zijn, niet dus. Coconut was echt fantastisch. Een heuse onderwaterspeeltuin. Er was zoooo veel te zien, we wisten niet waar kijken en een uur onder water was veel te kort. Een vijftiental triggerfish, waarvoor ik serieus op m'n hoede was deze keer. En een driftdive maakte het eens zo leuk doordat we gewoon met de stroming meekonden. De tweede duik was ook magnifiek met opnieuw een hele soort nieuwe dingen die we ervoor nog nooit hadden gezien. Wat een wereld is dat toch.
En dat was Apo Island voor ons: eten, drinken, chillen en duiken. Met een klein beetje spijt verlaten we dit paradijs en trekken naar Malapascua. Waar we jaja, opnieuw gaan duiken, met Treshersharks deze keer (moet ge googelen, echt supervette haaien!).
Malapasqua ligt helemaal ten noorden van Cebu en moeten dus eerst weer een hele dag Filipijns transport doorstaan...een hele opgave en waar we altijd een serieus humeur van krijgen...
We stranden, na 13 uur onderweg te zijn, s avonds laat in Maya, het dorpje vlak aan de ferry. We overnachten daar bij een supersympathieke kerel die ons onderdak en een goeie portie noodles verschaft, en s ochtends doen we de oversteek naar Malapasqua.
Paradijseiland zoals uit de boekjes, niet normaal. Witte zandstranden en helderblauw water. De Gili eilanden van Indonesië maar dan tien jaar geleden. Een aantal ressorts, diveshops en restaurantjes, maar niet té druk en toeristisch. Iedereen komt hier ook voornamelijk om te duiken. Gezellig en relaxed, ideaal. Omdat we toch wel op honeymoon zijn en de laatste dagen op Apo redelijk basic waren, zoeken we ons een resort met een sjieke kamer, mét airco hoera! We zetten ons op ne strandstoel op ons strandje, cocktail en boek erbij en zo brengen we de dag door. S avonds kruipen we supervroeg ons bed in want we moesten er een paar uur later al uit om de haaien te kunnen zien.
En dan was het dus tijd voor de haaien! Om vier uur snachts gaat onze wekker en rijden we in de pikdonkere naar de duikschool. We maken ons gereed, gaan de boot op en zien stillekes de zon opkomen achter de horizon. Tis de enige plek ter wereld waar er met Treshersharks gedoken kan worden, zo spannend! Ze komen daar smorgens vroeg in de 'cleaningstation', een gezonken eiland, voor een waske en gaan dan weer de wijde oceaan in. De enige moment om ze te kunnen zien is dus smorgens vroeg.
Wij het water in en naar 30m diepte en dan wachten aan de rand van de wall, die tot 200m zakt. Omdat zo diep is is het daar dus redelijk troebel en donker.. En wachten en wachten.. En dan plots uit de diepte en donkerte komt er een enorm beest tevoorschijn. Veel groter dan we hadden verwacht en met z'n enorme staart, superindrukwekkend. Wat een beesten. Na een drie kwartier zit onze duik er al op doordat we zo diep zitten en veel meer lucht gebruiken, mar schitterend om dit mee te kunnen maken.
We gaan terug de boot op en varen naar een andere duiksite, waar we voor onze tweede duik gaan. Veel nudibranches te zien maar vooral ook een stevige stroming en dus niet simpel. Om half tien zijn we terug en kunnen we de rest van de dag nog op ons gat gaan liggen en de nodige cocktails nuttigen...Haa vakantie.
Volgende dag varen we naar Gato Island waar we ook weer twee duiken doen. De tweede was een cave-duik, door een onderwatergrot dus, en dus weer spannend. In de tunnel was het pikdonker en liep zo'n dertig meter door, om dan aan de andere kant van het eiland uit te komen. Weer een hele ervaring. Savos is het weer happyhour en kaart-tijd en tevens onze laatste avond op Malapascua.
De volgende dag gaan we terug richting Cebu, om een nacht in Cebu City te verblijven en de volgende dag de vlieger te nemen richting Palawan, onze laatste stop!
We staan op tijd op en begeven ons naar de luchthaven voor onze vlucht. Weer een hele dag reizen, bah. We landen in de namiddag en nemen afscheid van Jo en Sofie die nog wat meer tijd hebben en in Puerto Princessa blijven. Wij moeten dan nog een vijftal uur richting El Nido, dat uiteindelijk weer wel een paar uur meer werden. Onderweg nog een checkpoint waar we gevraagd werden om zeker geen mango's mee te nemen richting El Nido, oké dan. We gaan dus naar het noorden van Palawan, waar het naart schijnt wondermooi moet zijn... Dat gaan we dan maar eens even verifiëren...
Na een lange reisdag komen we savonds aan. We kruipen moe ons bed in en wanneer we de volgende dag opstaan blijkt het kei slecht weer te zijn.. Balen. In de namiddag klaart het een beetje op en we zoeken ons een motorbike en gaan een toertje rijden. We rijden weer door een supermooie omgeving en gaan naar een strand wat verderop om daar te gaan chillen.
De volgende dag gingen we freediven, duiken zonder tank dus en met u laatste adem zo diep mogelijk gaan. Iets wat we al lang wilden doen en nu was het zo ver. Ter info: het wereldrecord freediven is een 120tal meter... Geschift gewoon.
Soit we kregen les van een Fransman die tot 75m kon, ook al redelijk zot. We deden relaxatie en ademhalingsoefeningen om onze lucht zo efficiënt mogelijk te gebruiken. Jef was s ochtends opgestaan met een slechte maag en moest uiteindelijk zichzelf aan de kant zetten omdat hij te ziek was geworden. Ik ging door met de cursus en dook tot een achttal meter. Supervermoeiende dag maar weeral een hoop bijgeleerd en weeral wat grenzen verlegd.
Jef was nog altijd slecht, gelukkig doken Jo en Sofie plots in El Nido op. Ik ben met hen gaan eten en vooral drinken, met een kleine kater de volgende dag tot gevolg.
We hadden een Tour geboekt doorheen de archipel van El Nido. Vele eilandjes met verborgen lagoons en rotsformaties, deed ons een beetje aan Halong Bay denken. Twas gelukkig stralend weer en we gingen naar supermooie plaatskes. Dat water weer onbeschrijflijk helder, supermooi. We konden een stuk kajakken doorheen een verborgen lagoon. Een mooie afsluiter want onze reis komt bijna ten einde. Vanavond gaan we terug richting Puerto Princessa en morgen vliegen we terug naar Belgie.
En het zit er weeral op. Azië, ge blijft ons verbazen. Hoe wonderschoon ge toch zijt en hoe schitterend reizen het hier is. We nemen afscheid van de
Filipijnen, weeral een land dat een stukje van ons hart gewonnen heeft, en vooral ons weer een hele nieuwe onderwaterwereld heeft leren kennen. Wat een topduikbestemming. Vaarwel prachtige Filipijnen.
En nu is het weer aftellen naar een volgend avontuur. Whats next? Azië gaan we na 9 landen af te vinken even laten voor wat het is, we zullen snel genoeg terugkeren, en gaan de volgende reis eens een ander continent aandoen, waarschijnlijk op ontdekking naar Afrika of Zuid Amerika! Ongetwijfeld to be continued...
