China

De anything can happen Sunday in Xian werd een nothing happened at all. Die dag dus niet veel gedaan. S avonds zijn we hotpot gaan eten. Een populair gerecht in Sichuan, provincie waar we nu waren. Ne pot met kokend water, keuzes gaan van normal tot very spicy, en daar dan noodles, groenten en vlees in smijten en laten koken. Wij hadden niet goed opgelet en deden dat grandioos verkeerd, gewoon alles in ene keer er in, met als gevolg dat alles te ver door gekookt was en dus niet te eten. De darmen hebben het nadien ook geweten :p

Volgende dag zijn we nog rap naar een marktje geweest voor wat spullen in te slaan voor Tibet en Nepal en dan was het weer tijd voor ne nachttrein richting Chengdu. In Chengdu zijn we het nationale symbool van China gaan bezichtigen, Pandaaaas! We zijn naar het Panda Breeding Center geweest, waar meer dan 50 reuzepandas en red pandas wonen. We waren heel vroeg vertrokken om de grote menigte en toeristenbussen voor te zijn en konden daar het eerste uur op ons gemakske rondwandelen. Kijken naar dikke beren die de hele dag slapen en bamboe fretten, meer ist nie eigenlijk. Maar wel zeeeer schattig natuurlijk. Toen we in de hostel terug aankwamen zaten daar ineens Joe en Simon van in Beijing waar we toen ook mee zijn opgetrokken. Was dus weer een plezante verrassing.
De volgende dag zijn we met zn vieren naar Leshan gegaan, waar de grootste outside Buddha ter wereld te vinden is. 71m lang om precies te zijn, volledig uit een rots uitgekapt. Savonds was het partytime want Joe werd 22. Zijn op zoek gegaan naar een bar met livemuziek waar Simon zijn drumkunsten kon tonen. Ik heb me er ook aan gewaagd met een filmpje op Jef zn gsm als bewijs, maar dat zijn we ondertussen kwijt geraakt (lees hieronder )
Volgende dag dus kwam Jef tot de ontdekking dat zijn gsm het had begeven. Ons tot nu toe perfect parcour moest ooit een tegenslag kennen. Veel fotos en fimpjes met gsm gemaakt zijn dus weg :( Geluk bij een ongeluk zijn we toevallig in het land van de smartphones, en daarboven had Chengdu zelfs een hele mainroad met alleen maar gsmwinkels, gaande van straatverkopers tot een gigantische indoormarkt waar een plattegrondplan welkom had geweest, tot fancy winkels gelijk bij ons. Simon had ook een nieuwe gsm nodig en hebben dus letterlijk een hele dag daarvoor alle winkels afgeschuimd.
Savond was het tijd voor afscheid. Niet enkel van Chengdu en Simon en Joe, maar vooral van China zelf. Ons allereerste land van onze allereerste grote trip samen. We kijken enorm uit naar wat nog komt, maar nemen met pijn in het hart afscheid van een land dat ons omver heeft geblazen en waar we na meer dan vijf weken nog steeds ogen trokken. Wat een mensen, wat een natuur, cultuur en geschiedenis. Als Tibet niet vast lag hadden wij hier gerust nog een aantal weken langer gebleven. Zo een gigantisch land, zoveel te zien. We zijn nu al lijstjes aant maken met dingen die we nu gemist hebben maar waar we zeker nog voor willen terugkomen. Nee, wij zijn nog niet klaar met China.
Anyway, de kop is eraf. China was fantastisch en als dit de norm is voor wat ons nog te wachten staat, laat maar komen dan.
En nu zitten we op de hoogste, en misschien wel de mooiste treinrit ter wereld. De uitzichten zijn waanzinnig. We zijn al uren aan het rijden door landschappen die wel van een andere planeet lijken te komen. En met een gepast muziekske dat door de trein galmt wanen we ons middenin een natuurfilm van national geographic. De hoogste bergpas die we over moeten gaat boven de 5000m, dwars door dhet Tibetaans Hoogland, richting the Holy city of Lhasa, hoofdstad vanTibet. In principe nog steeds China, maar voelen dit toch aan als een nieuw hoofdstuk. The best is yet to come.