Australia - in the land of kangaroos and roadtrips

En dan was het tijd voor Australië! 's Morgends vroeg waren we geland in Melbourne, waar Eva en Sophie, die al drie maanden daar als locals vertoeven, ons al stonden op te wachten. Van het moment we in Melbourne waren was onze eerste gedachte: ruimte! Geen taxichauffeurs, touroperators of hotelmensen die u aanklampten. Twas duidelijk, we are not in Kansas anymore. Niemand die nog maar naar ons omkeek. We werden gewoon gerust gelaten. Zalig.
We hebben ons op een rooftopbar gezet, één van de vele die zouden volgen, want hadden heel wat bij te praten. Aan de prijzen was het ineens ook te merken dat we Azië definitief achter ons hadden gelaten. Maar doordat Eva en Sophie ons sukkelaars een gratis dak boven ons hoofd gaven, konden we eens zot doen en genieten van terug westers eten en drinken. Zeker die dag want het was Eva haar 25ste verjaardag! We zijn bij hun in de residentie gaan aperitieven met de andere studenten en dan het Melbournse nachtleven gaan verkennen. Australië ineens goed ingezet!
De volgende dag zijn we de stad gaan verkennen met onze twee persoonlijke gidsen. Ook zalig om voor de verandering eens gewoon te volgen in plaats van alles zelf te moeten uitzoeken. Van terrasje naar terrasje en tussendoor wat sightseeing, ideaal. En kei goed gegeten 's avonds, geeeeen rijst!
De dag erna zijn we in de voormiddag naar 't strand geweest in St. Kilda. In de namiddag wast dan D-day voor menig Australiër: de worldcup finale cricket Australië-Nieuw Zeeland, dat in Melbourne plaatsvond. Jef kreeg nog een snelcursus cricket van één van de vrienden van Eva, en dan kon de match beginnen. Ahja die trouwens gemiddeld 8u duurt. Sommige matchen zelfs vijf dagen. Wij zijn opt groot scherm gaan zien, een stukje toch, want 's avonds gingen we de Eurekatower op, een 88 verdiepingen hoog gebouw met een zicht over heel Melbourne. Daar hebben we de zonsondergang meegepikt, om daarna terug te gaan om Australië wereldkampioen te zien worden. Groot vuurwerk nog dat efkes zoeken was, maar dan plots voor onze neus werd afgeschoten. Die nacht verjaarde Jef ook nog eens, 27 jawel! Dubbel feest! Productief dagske!
En plots onze laatste dag Melbourne al, dat voorbij is gevlogen. Nog wat door de stad gedwaald, nog ne rooftopbar aangedaan, Jef z'n verjaardag gevierd... en de dag was weeral bijna om. 's Avonds hadden we met de Michael afgesproken, de biker van in Nepal en die tegenwoordig in Melbourne woont. Een leuk weerzien, want twas toch al vier maanden geleden. We zijn ene gaan drinken, de goedkoopste pinten van Australië (jawel, ze bestaan, ge moet het alleen weten te vinden), en dan op tijd ons bed in want de volgende ochtend moesten we ons huis op wielen gaan oppikken. Afscheid van Eva dus, snif snif (maar binnen twee maanden al terug!). Nog eens een dikke merci om ons op te vangen en te gidsen! :D

Tijd voor onze eerste roadtrip dan! Want Australië is Australië niet zonder te cruizen in een eigen autootje. We hadden ne minicamper gehuurd voor vijf dagen de Great Ocean Road af te rijden, één van de meest scenische roadtrips ter wereld. En mini was onze camper zeker. Toen we 'm gingen ophalen snapten we al niet goed hoe we daarin gingen slapen, maar dat zou zijn eigen wel uitwijzen dachten wij. En zo begonnen we aan een vijf daagse roadtrip. Toch een beetje raar, dat links rijden en het stuur aan de rechterkant dus schakelen met links. We begonnen stillekes te bollen, met eerst een paar keer de ruitenwissers in plaats van de pinkers aan (die staan dus ook omgekeerd) en ook nog eens een hele zoektocht om de tankklep te openen, maar een dik half uur later waren we weg! Melbourne uit, richting GOR!
Onze eerste stop was Bells Beach, waar de zotste golven braken die we tot nu gezien hebben. Point break is hier opgenomen, om een idee te geven. En het noemt hier niet voor niks de surfcoast. Elk jaar vindt er ook de Rip Curl Pro Surfcontest plaats, de langstlopende surfwedstrijd ter wereld waar de grootste profsurfers elk jaar voor komen strijden. En toch wel net deze week! Ze waren alles nog aant opstellen want de wedstrijd begon pas de volgende dag. Wij zagen 's werelds beste surfers al aant werk, zomaar op een alledaagse training, waar in ons ogen elke golf z'n laatste kon zijn. Ongelooflijk die mannen. Ohja om de wedstrijd een volledige dag te volgen betaal je 10 aussie dollars oftewel 7 euro, evenveel als een matchke KFC Nijlen-VC Herentals dus...verschil moet er zijn! :p
Daarna zijn we verder gereden en gestopt bij de supermarkt voor lunch, eindelijk nog eens gewoon brood met beleg, en hebben ons aant strand gezet. Na ne kleine break kon in de namiddag de GOR echt beginnen, kilometers lange weg langs de kliffen van de ocean. Onderweg veelvuldig voor foto's gestopt en tegen de avond vonden we ons een kustdorpje waar we onze eerste nacht gingen doorbrengen. Na veel geknutsel kregen we eindelijk ons bed ineen. Met onze kop in de koffer en ons voeten tegen het dashbord deden we een poging om te slapen. Naast ons parkeerde een gigantische mobilhome, met keuken en al, daar zit het verschil in budget dus :D
Dag twee begon na een ontbijt en een waske in de publieke douches. In elk dorpje zijn wc's, douches en bbq's te vinden, geanticipeerd op de duizenden toeristen die elk jaar de GOR rijden. Onze eerste stop was bij Michael, die in een vakantiehuisje daar zit met zijn vriendin Claire en haar familie. We zijn die een kort bezoekje gaan brengen en dan verder gereden, waar we onze eerste wildlife hebben gespot, koalas! Dan weer lunch, rijden rijden rijden, tot we aan Port Campbell national park en zijn Twelve Apostles kwamen. Rotsformaties die door miljoenen jaren van erosie van het vaste land zijn gescheiden. En de enorme kracht van de golven die er tegenaan kletsen. Indrukwekkend landschap. We zijn nog wat verder gereden en ook daar weer gigantische stukken rots die uit de oceaan rijzen. Gods golden poo zeggen ze hier. Ferme dings weeral. We zijn dan naar het volgende dorpje gereden om ons klaar te maken voor de komende nacht. Daar dachten we het perfecte plekske te hebben gevonden, tot een local ons kwam waarschuwen dat we daar niet mochten staan. Ahja dat is dus nog steeds niet duidelijk voor ons. Sommige zeggen dat wild parkeren niet mag, anderen zeggen dat het gedoogd wordt en nog anderen dat het enkel is toegelaten op plaatsen waar geen verbodsbord staat. Google weet het ook niet helemaal. Een raadsel dus. Campings zijn belachelijk duur dus we waren genoodzaakt om een ander plekje te zoeken. In de gietende regen natuurlijk. En nadat we net alles geinstalleerd hadden. Oefening baart kunst want het opzetten en afbreken van ons bed gaat elke keer ietske vlotter. Uiteindelijk vonden we een dirtroad waar we niet direct politie verwachten maar waar het kei eng is en ik bang heb :D En nu proberen slapen...
De hele nacht had het gewaaid en geregend, maar 's morgens werden we wakker met een prachtig opkomend zonneke. Twas eerst efkes verwarring en paniek dat het geen gigantische bosbrand was, maar na onze slaapkop wakker te schudden was het dus slechts een felle zonsopgang, crisis averted :D
Omdat het stralend weer was en we de dag ervoor de Twelve apostles met een bewolkte hemel hadden bezocht (en met 100 toeristen die net uit Melbourne toekwamen), zijn we efkes terug gereden. Daar was nu geen kat te bespeuren en veel beter weer, de voordelen van een eigen auto! Hup terug onze auto in en nog verschillende keren gestopt voor adembenemende uitzichten langs de kustlijn. In de namiddag passeerden we nog een wildlife park waar we kangeroes hoopten te spotten maar waar enkel een bende emoes op ons af kwamen. Jef zijn vogelfobie maakten dat we daar snel weg waren :D

En dan zat de GOR er al op. De dagen vliegen hier echt. We konden nog een stuk verder langs de kust rijden en dan terug keren maar beslisten om landinwaarts te gaan naar The Grampians. Een nationaal park waar we ferme wandelingen kunnen doen. De toon voor Australië is meteen gezet, gewoon van het ene nationaal park naar het andere! De weg er naartoe was al prachtig. Een totaal ander landschap dan aan de kust met oneindige droge vlaktes, met hier en daar een paar honderd schapen. Tegen de avond arriveerden we en werden verwezen naar een plaats waar we gratis onze auto konden zetten. Op de weg zagen we weer de gebruikelijke waarschuwingen voor kangoeroes, en deze keer niet onterecht. Bij valavond komen die beestjes massaal tot leven en huppelen vrolijk int rond. Levensgevaarlijk ook als die int donker plots de weg oversteken. Onze campingplaats was geweldig, met voor de eerste keer een echt 'into the wild' gevoel. In een gigantisch nationaal park, met een prachtig landschap om ons heen en springende kangoeroes rond onze auto. En vreemde vogelgeluiden :D Yes, hiervoor doen we het weer. De derde dag was ne topper, met de laatste prachtige kilometers van de GOR en de beslissing om toch langs The Grampians te rijden. Meer van dat!
Dag vier zijn we dan voor een wandeling gegaan. We waren al in the Grampians en dachten efkes snel naar het startpunt te rijden waar deze begon. Dat bleek eerst nog eens een dik uur rijden. Doeme, Australië is groot. Uiteindelijk begonnen we aan een kleine hike richting een uitkijkpunt. Daar hadden we een uitzicht over de hele Grampians vlakte. Daarna zijn we nog tot een waterval gewandeld en dan was het al tijd om te vertrekken. We besloten om 's avonds al terug richting Melbourne te rijden zodat we de volgende dag nog de surfwedstrijd in Bells Beach konden meepikken. Na enkele uurtjes rijden kwamen we aan in een klein kustdorpje en kwamen we na vier dagen eindelijk te weten dat wild kamperen op de GOR dus wel degelijk verboden is, oops. We gingen is bij een camping horen, waar het 50$ bleek te zijn voor een nacht uwe auto te zetten. Goe zot. We zijn dan maar weer op zoek gegaan naar een goed verborgen plekske en hebben daar de nacht door gebracht.
Op onze laatste dag vertrokken we al vroeg naar de Rip Curl Pro en hadden er kei veel zin in, maar die bleek helaas afgelast door weersomstandigheden. We zijn dan maar terug naar Melbourne gereden om onze auto te droppen en werden gelukkig opgevangen door de Michael en Claire. Daar hebben we onze was eindelijk nog eens kunnen doen, een goei douchke kunnen pakken en kregen we een bed om in te slapen ipv onze mini auto. 's Avonds zijn we dan met Michael en Claire gelijk echte Aussies naar de eerste match van het AFL seizoen gaan kijken, of de Australian footy zoals ze zeggen. Cricketseason is net gedaan en die andere sport waar de Australiërs zo zot van zijn begint al. Na weer een snelcursus spelregels kon de match beginnen. Alle andere sporten leken ineens heel soft. Die beuken en tackelen er op los, en dragen niks bescherming. Maar plezant om naar te kijken (toch net wat minder saai dan voetbal :p) en dikke sfeer int stadion. Na een nipte overwinning van Melbourne zijn we nog ene gaan drinken en dan gaan slapen want de volgende morgen vliegen we naar Cairns! Onze eerste week was er een van prachtige natuur in de enorme nationale parken, én twee van de bekendste nationale sporten van Australië meegepikt, de wereldbekerfinale cricket en een match AFL! En een training surfen van de allergrootsten! En nu op naar Cairns, om daar een (hopelijk) iets grotere auto op te pikken voor drie weken East Coast met het regenwoud en het Great Barrier Reef!

Eenmaal in Cairns kwamen we bij de plaats om onze auto op te pikken en kregen we het nieuws te horen waar we gisteren al voor vreesden. We zitten aan de limiet met de creditcard door de grote som borg die we moesten betalen voor onze vorige auto, en ook nu weer zouden moeten ophoesten. Mijn creditcard is al lang niet meer actief dus was ook nutteloos, en natuurlijk was de bank net gesloten gisteren door het paasweekend en konden we niet bellen. Merde merde. Ze aanvaarden geen alternatief en we zitten nu dus vast in Cairns tot donderdag (tis nu zondag), dan komt de borg van de vorige auto terug vrij. Een heel gedoe waar we weer veel te laat aan dachten natuurlijk, we leren ook nooit bij.
We zochten ons ne hostel, waarvan alles bijna volboekt of kei duur was door, weeral, dat verdomde paasweekend, en vonden gelukkig nog een goedkope plaats in een dorm. Cairns is Thailand of Bali maar dan zonder de Aziaten. Volgepakt met 18 jarigen die komen feesten en zuipen. Niet direct ons ding dus (en snappen al helemaal niet hoedie dat hier allemaal kunnen betalen). Maar de reden dat we hier zijn was in de eerste plaats om onze auto op te pikken, fail, én om te gaan duiken naar het Great Barrier Reef! Het grootste rif ter wereld en ene die al lang op de bucketlist staat tw prijken. Woensdag is het zo ver en staan er ons drie duiken te wachten!
Ondertussen hebben we twee dagen te doden hier. Ook niet slecht om wat geld te sparen. Ondertussen zijn we al echte budgetreizigers geworden in Australië. We besparen op slapen (danku Eva en Michael, en koffer van de auto!) en eten (brood en pastadieet) en bannen alcohol voor de komende weken, zo kunnen we meer activiteiten doen. Naast accomodatie en alcohol is dat echt ongeloofelijk prijzig hier. Elke uitstap kost tonnen geld maar naar het grootste reef ter wereld duiken kunnen we niet links laten liggen natuurlijk. Twee dagen niksen dus, gelukkig is hier een gratis zwembad!

Vandaag dan eindelijk duiken naar het grootste reef ter wereld. 344.000 vierkante km groot, dat 2300km langs de Australische kust strekt en vanuit de ruimte kan worden waargenomen. Ene die bovenaan onze bucketlist prijkt en we vandaag gaan kunnen afvinken! Op de boot bleek al hoe gigantisch het daar beneden is. De koralen konden al van op de boot worden waargenomen en strekten zo ver we konden kijken. Op onze eerste duik zagen we al meteen een haai. Een stingray konden we op de volgende duik ook nog waarnemen maar verder geen grote beesten. Wel enorm veel koraal, niet gewoon. Metershoge koraalmuren, echt prachtig. Hoewel Indonesië zeker niet moet onderdoen, al helemaal niet als je de prijs vergelijkt. Twas in ieder geval zeker de moeite en dat kunnen we weeral afvinken.
Morgen kunnen we hopelijk eindelijk onze auto oppikken en kan onze tweede roadtrip beginnen!