Vietnam - in the land of motorbikes and springrolls

De laatste dagen Cambodia waren er vooral van ziek zijn en miserabel voelen. Wat een paar dagen relaxen aan het strand in Sihanoukville hadden moeten zijn, en dan verder reizen, werden 8 dagen ginder. Veel te lang want daar is buiten het strand niet veel te zien en hebben daar dus redelijk wat tijd verloren.
Sofie en Jo waren ondertussen ook toegekomen (die blijven ons maar achtervolgen seg, we geraken er niet van af...:p) en die hadden het een paar dagen daarvoor ook goed zitten. Schept natuurlijk wel een band, diepe conversaties voeren over de consistentie van uw stoelgang.  
Net toen ik eindelijk wat was aangesterkt en met een overdosis immodium wel een busrit kon overleven, werd de Mahieu doodziek. Het werd alleen maar erger toen we de bus op moesten en vreesden even voor malaria. Gelukkig bleek het "slechts" salmonella te zijn.

Jef en ik waren dan toch naar Kampot vertrokken, een gezellig riverside stadje bekend om zn Kampot pepper. De eerste dag zijn we dan ook de pepper plantages gaan bezoeken. Die dag zijn Maria Laura en de Mahieu toch nog afgekomen, dieje tot onze verbazing zo fris als ne vis was. Efkes aan den bakster gelegen en hup, twas ne nieuwe.
De dag erna zijn we naar Bokor Hill gegaan. Een berg gelegen in het Bokor Nationaal Park, waar tijdens de koloniale periode de Franse militairen verbleven, en nu totaal verlaten is en een soort van ghosttown is geworden. Supervreemde plaats want daar in de middle of nowhere staat wel een gigantisch sterrenhotel met casino. Daar waren geen enkele gasten maar wel personeel aan het werk... zeer vreemd. Wij hadden al allerlei witwastheorien in gedachte.
We zijn dan maar een gokske gaan wagen (altijd rood) en hebben een mooie drie dollar gewonnen, dat er vijf hadden kunnen zijn als de Mahieu juist had ingezet. Ze zijn daar ook van plan om een gigantisch villa-complex aan te leggen, a la Amerikaanse stijl, voor de rijke Cambodianen. Dat project startte 7 jaar geleden al maar daar is nog geen steen gelegd. Wij vragen ons af wie daar gaat wonen, daar waar niks te zien is. Voor de geinteresseerden, een bescheiden villa met zwembad kost slecht 150 000 dollar, zowaar een koopje als ge het ziet zitten om op ne berg in Cambodia te wonen.
Daarna zijn we nog naar een waterval geweest, in het droogseizoen zonder water, enkel een fall dus. En s avonds een boottochtje gaan maken en vuurvliegjes gaan spotten. Net duizenden kerstlichtjes.

De dag erna hadden we een motorbike gehuurd, we zijn al pro"s, en zijn we eerst een cave gaan bezoeken waar de lokale kindjes ons hebben gegidst. Daarna hebben we maar even ons leven gewaagd en gaan bergklimmen. "Easy easy" zeiden die kids. Niet dus. Wij heel verantwoord op ons sletsen naar boven klefferen, waar elke misstap wel eens fataal zou kunnen zijn. Maar we zijn er veilig geraakt en werden beloond met een prachtig uitzicht. Daarna zijn we nog doorgereden naar de Crabmarket en een lekker krabke gaan steken, vers uit de zee gevangen en we konden er een schoon aantal uitkiezen. En dan was het weer tijd voor afscheid, van Sofie en Jo, deze keer voor lange tijd :(, van Maria Laura en de Mahieu, en van Cambodia. Het was weer geweldig, zelfs ondanks het ziek zijn, maar we zijn ookk weer helemaal klaar voor iets nieuws! Hello Vietnam!

De grens met Vietnam verliep voor de eerste keer is wel vlotjes. S avonds laat kwamen we aan in Ho Chi Minh stad, beter bekend als Saigon en voormalige hoofdstad van Zuid Vietnam. Een metropool met 10 miljoen inwoners en 9 miljoen brommers. We moeten niet uitleggen wat een hels verkeer dat met zich meebracht. Al die brommers kris kras door elkaar, waar verkeersregels niet lijken te bestaan. Als je daar moet wachten om over te steken kunt ge daar nog twintig jaar staan. Oversteken is simpel: gewoon gaan en ze rijden zich wel in bochten rond u. 

Omdat we in Cambodia wat tijd verloren hebben en onze vlucht vanuit Vietnam al geboekt is, moeten we ons helaas een beetje haasten. Vietnam gaan we dus tegen een versnellingske hoger aanpakken. De eerste dag stonden meteen de Cu Chi tunnels op het programma. Een ingenieus tunnelsysteem van meer dan 250 km lang met vele boobytraps en zelfs eetkamers, vergaderzalen en keukens, waarin de Vietcong en NoordVietnam szich beschermden tegen de Amerikanen tijdens de Vietnamoorlog. Twintig (!!) jaar leefden de Vietnamezen voornamelijk ondergronds. Om een idee te krijgen wat dat moet geweest zijn mochten wij ook eens door die piepkleine, smalle tunnels kruipen. Tot 10m ondergronds baanden wij ons een weg doorheen het tunnelnetwerk. Jef was er twee dagen later nog stijf van. We hebben weer een stukje geschiedenis meegekregen en beleefd waar geen enkel schoolboek tegenop kan.

De dag erna zijn we op een tweedaagse trip naar de Mekongdelta gegaan. Omdat we maar een kleine drie weken in Vietnam hebben zijn we genoodzaakt om georganiseerde tours te doen. Zelf regelen is meestal veel plezanter maar daar hebben we nu de tijd niet voor. 
De eerste dag was dan ook al een beetje ne tegenvaller voor ons. Veel te toeristisch  en met te veel volk in ons groepje, dat we de gids niet altijd konden volgen. We zijn een aantal Mekongdorpjes gaan bezoeken en s avonds bleven we overnachten in een homestay, iets wat we in Laos al wilden doen maar er toen niet van gekomen is. Voor de homestay werd onze groep gehalveerd en dat maakte het ineens een stuk plezanter. In een piepklein traditioneel dorpje aan een zijrivier van de Mekong zouden we de nacht doorbrengen. We kregen daar superlekker traditioneel Vietnamees eten voorgeschoteld door de gastvrouw. Natuurlijk is zo een homestay ook een toeristische attractie op zich, wat het allemaal wat commercieler en minder authentiek maakt. Uiteindelijk was het nog steeds een bedoening onder de toeristen zelf. maar daarom niet minder plezant natuurlijk. Er zaten drie Ieren in onze groep die nog zat waren van de dag ervoor en gewoon zijn blijven zuipen, en wij zijn dan maar gevolgd. Na een tijdje had Jef zn engels zelfs omgetoverd in een verschrikkelijk iers accent :D Het werd een korte nacht en met weinig slaap begonnen we aan dag twee, waar we eerst de floating market zijn gaan bezoeken. Tientallen bootjes op de Mekong waar de Vietnamezen, letterlijk, hun handeltje drijven. Als vieruurtje hebben we nog wat rat gegeten. Smaakt naar ribbekes, Yum.

De volgende bestemming was Miu Ne, een klein kuststadje bekend om zijn vele kitesurfers en zandduinen. Toen we aankwamen in onze hostel, of eerder resort, viel onze mond open. Een superzalig zwembad, yes! Een luxe die we niet gewoon waren :D Helaas konden we hier niet te lang blijven plakken, ookal was dit zeer verleidelijk.
We zijn meteen die zandduinen gaan bezoeken, weer een mooi staaltje natuur, en een wandelingetje gaan maken door de "fairy stream". Een stroompje waardoor je kan wandelen en omgeven is door heuse zandformaties. Wij waanden ons weer even in een heel andere wereld.

Daarna gingen we verder naar Da Lat, waar we aankwamen in weeral een van de beste hostels so far, deze keer niet om zijn luxe, maar wel om de gastfamilie. De hostel werd uitgebaat door twee broers en hun vrouwen, en werden daar superhartelijk ontvangen. Voor de eerste keer waren ze eens totaal niet uit op ons geld (een gevoel dat we in Vietnam zeer sterk hebben, veel meer dan in de vorige landen). Ik wilde daar een boek ruilen maar kreeg die gratis mee. We werden ook nog eens uitgenodigd om mee te eten, lekker kippepootjes steken, en "happy water" (straf spul). Dit was meer homestay dan eender welke georganiseerde tour. 

De volgende dag stond ons meteen weer een portie actie te wachten. We gingen canyonningen! Wat ne dag! Weer een die we aan de hoogtepunten kunnen toevoegen. We hadden een klein, tof groepje en geweldige gidsen. Als oefening deden we eerst twee afdalingen op het droge van 18m. Dat ging ons al redelijk vlot af. Daarna was het tijd voor een afdaling van een waterval van 25m, waar je de laatste 4 a 5m ge u gewoon naar achter moest laten vallen. Wij ook weer vlotjes naar beneden, geen angst! Het gerelligste stond ons echter nog te wachten. Een nog steilere afdaling, wat nog te doen was, en waarna we ons weer van een 5 a 6m naar beneden moesten laten zakken, recht in een kolkende waterval, beter bekend als "the washingmachine". Een paar seconden kopke onder en hup, opdracht geslaagd. De waaghalzen (wij) konden ook nog wat gaan cliffjumpen. Eerst van 7m en als grand finale sprong jef van 11m! Wat ne topdag! Wij zagen de rest van Vietnam al helemaal zitten...

Na Da Lat gingen we met de nachtbus naar Hoi An, in centraal Vietnam. En daar ben ik bestolen geweest terwijl we sliepen. Onze enige Gsm, Ipod en een 100 euro weg. T was dus iemand van de bus, en onze verdenkingen gaan zwaar richting de buschauffeur, omwille van allerlei aanwijzingen en vedachte bewegingen die wij echt niet verzinnen! Helaas is er niet veel aan te doen... Jef is die hun zakken nog wat gaan doorzoeken, maar niks teruggevonden natuurlijk. Een domper op de feestvreugde. We zijn dat in Hoi An wat te boven gekomen door wat te gaan shoppen en 20eurocent bier te gaan drinken, en toen ging het al een beetje beter met ons... Nee, met de weinige dure spullen die we bij hebben, hebben we nog niet veel chance gehad.

We gingen echter Hoi An daar niet door laten verderven en hebben bij aankomst de stad verkend. Een supergezellig authentiek stadje aan de rivier en met leuke restaurantjes, martkjes (met kei goedkope, en deze keer werkelijk mooie, kleren aaaaah, ik word zot) en honderd lampionnekes. Het deed ons een beetje denken aan Ping Yao in China, maar dan met nog net iets meer charme.
Vandaag zijn we met de motorbike naar de Marble Mountains gereden, dat ons eerlijk weinig kon boeien. De mountains waren oke, net als de grotten en budhas die er te zien waren, maar wij hebben er al zoveel meer gezien die veel indrukwekkender waren. We zijn een beetje verwend aant worden denk ik, aiai :p
In de namiddag zijn we naar een strand gereden dat helemaal verlaten was. We hadden daar kilometers strand en zee voor ons alleen joepie!

Morgen trekken we naar Noord Vietnam, waar de grote topper Halong Bay nog op de planning staat, en als het weer wat mee zit we nog een motorbiketripje van een paar dagen gaan doen tussen de rijstvelden!